به عنوان مثال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
بندهای نیست که به وقتهای نماز و جاهای خورشید اهمیت
بدهد، مگر این که من سه چیز را برای او ضمانت میکنم: برطرف شدن گرفتاریها و
ناراحتیها، آسایش و خوشی به هنگام مردن و نجات از آتش.1
همچنین در حدیث داریم به هنگام ظهر درهای آسمان گشوده میشود
و درهای بهشت باز میگردد و دعا مستجاب میشود؛ پس خوشا به حال کسی که در آن هنگام
برای او عمل صالحی بالا رود.2
در حدیثی دیگر از حضرت صادق علیه السلام آمده است که فرمودند:
«… بهترین ساعتهای شب و روز، وقتهای نماز است.» سپس فرمودند: «چون
ظهر میشود درهای آسمان گشوده شده و بادها میوزند و خداوند به خلق خود نگاه میکند.
هر آینه من بسیار دوست دارم که در آن هنگام، عمل صالحی برای من بالا رود.» آنگاه
فرمودند: برشما باد به دعا کردن بعد از نمازها، چرا که آن مستجاب میشود.3
امام صادق علیه السلام همچنین فرمودند:
شیعیان ما را در سه چیز بیازمایید: در اوقات نمازشان، که
چگونه بر آنها مواظبت میکنند؛ در اسرارشان، که چگونه آنها را از دشمنان ما حفظ میکنند
و در اموالشان، که چگونه با آن به برادران خود کمک میکنند.4
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نیز میفرمایند: «در
دینداری مرد همین بس، که بر گزاردن نمازها بسیار مواظبت کند.»5
منابع:
۱- سفینه
البحار، ج ۲،
ص ۴۲٫
۲- همان،
ص۴۴٫
۳- اصول
وافی، ج۲،
ص۸۷٫
۴- الخصال:
۱۰۳ / ۶۲ منتخب میزان الحکمة: ۵۰۶
۵- تنبیه
الخواطر: ۲ / ۱۲۲
منتخب میزان الحکمة: ۳۲۸
نماز، پرستش و اظهاربندگی به درگاه
پروردگار یگانه است. اگر هنگام خواندن نماز، حضور قلب ندارید و یا حواستان متوجه
جای دیگری می شود، پاسخ و توصیه آیت الله وحید خراسانی به این سوال که چه کنیم تا
در نماز حواسمان پرت نشده و توجّهمان به خدای تعالی باشد را بخوانید.
آیت الله وحید خراسانی : چگونه در نماز
حواسمان پرت نشود
بعضی از اموری که برای حضور قلب در
نماز سفارش شده است عبارتند از:
اول: وضو را با توجه و حضور قلب انجام
دهد از امام رضا علیه السلام روایت شده که وضو موجب طهارت و تزکیهی دل است.1
دوم: در عظمت نماز و در روایاتی که
دربارهی نماز وارد شده تأمّل نماید.
سوم: مانند کسی نماز بخواند که گویا
با نماز وداع میکند و دیگر فرصت نماز خواندن را نخواهد یافت.2
چهارم: وقتی رو به قبله مینماید سعی
کند که دنیا و مافیها و خلق و آنچه به آن مشغولند را فراموش نماید و قلب خود را از
آنها تهی نماید.
پنجم: نماز را با تأنّی و آرامش
بخواند.
ششم: اینکه بداند از آن هنگام که وارد
نماز میشود، تا آن لحظهای که از نماز خارج میشود، خدای تعالی به او رو کرده و
نظر مینماید، و ملکی بالای سر او ایستاده و میگوید: ای نمازگزار اگر میدانستی
چه کسی به تو نظر مینماید و با چه کسی مناجات میکنی هرگز از او رو بر نمیگرداندی
و ابداً از جای خود بر نمیخواستی.3
هفتم: اینکه بداند که در حال نماز از
بالای سرش تا کرانهی آسمان، رحمت خدا بر او سایه انداخته و ملائکه الهی از اطراف
او تا افق سماء او را در بر گرفتهاند.4
هشتم: آنچه در نماز مکروه است به جا
نیاورید و به آنچه فضیلت نماز را می افزاید اهتمام نمائید مثل انگشتر عقیق به دست
نمودن و لباس پاکیزه پوشیدن و خود را خوشبو نمودن و شانه و مسواک زدن.
پینوشت:
1. وسائل الشیعه، ۱/۳۶۷، ابواب وضو، باب۱،
ح۹٫
2. مجالس صدوق و ثواب الاعمال؛ قال
ابوعبدالله الصادق: اذا صلّیت صلاة فریضة فصلّها لوقتها صلاة مودّع یخاف ان لا
یعود الیها ابدا.
3. وسائل الشیعه ابواب اعداد فرائض، باب ۸، حدیث ۵٫
4. همان.