فرزند شهید می گوید:
در شب شهادت پدر، همه اهالی خانه تا صبح بیدار ماندیم. در میان اندوهی که در غمِ از دست دادن ایشان بر خانه حاکم بود، خوب که دقت کردیم، متوجه شدیم که صدای ساعت پدرم است. ایشان برای خواندن نماز شب، ساعت خود را روی دو و نیم تنظیم می کردند. بلند شدیم و زنگ آن را قطع کردیم؛ چون دیگر ایشان در حیات نبودند تا برخیزند و نماز شب بخوانند. او زودتر از زمانی که هر شب نماز می خواند، در خیابان و در میان خون مطهرش نمازش را خوانده بود.    

یکی از نزدیکان مرحوم شفتی رحمه الله می گوید: روزی همراه ایشان به سوی روستایی می رفتیم. در بین راه، شب فرا رسید و پس از قدری طی مسافت، برای استراحت و خوابیدن توقف کردیم. چون آن مرحوم گمان کرد که من به خواب رفته ام. برخاست و وضو ساخت و به نمازِ شب ایستاد و من از نزدیک شاهد بودم که شانه هایش از شدت گریه حرکت می کرد و بندهای بدنش می لرزید و دندان هایش به هم می خورد و برای آنکه کلمات نماز را به طور صحیح و بی حرکت ادا کند، گاهی کلمه ای را چند بار تکرار می کرد.1

گفته اند مرحوم آیت اللّه  آخوند خراسانی رحمه الله، صاحب کتاب ارزشمند کفایه الاصول، در نماز حال عجیبی داشت. به ویژه در حالِ سجده و هنگامی که در برابر معبود سر بر خاک می نهاد، سوز و گدازی داشت و اشک و آه و گریه و ناله ای از او دیده می شد که شنونده را واقعا منقلب می کرد.1

مرحوم حاج شیخ حسنعلی اصفهانی (معروف به شیخ نخودکی) در وصیت خود به فرزندش می گوید: اگر آدمی چهل روز به ریاضت و عبادت بپردازد، ولی یک بار نماز صبح از او فوت شود، نتیجه آن چهل روز عبادت، بی ارزش و هباءً منثورا خواهد شد. فرزندم! بدان که در تمام عمرم، تنها یک بار نماز صبحم قضا شد. پسر بچه ای داشتم که شب آن روز فوت شد. سحرگاه در عالم رؤیا به من گفتند که این مصیبت به علت فوت آن نماز صبح به تو وارد آمد. اکنون اگر یک شب، نماز شبی از من فوت شود، صبح آن شب انتظار بلایی را می کشم که به من نازل شود. سپس حاج شیخ حسنعلی می افزاید: پسرم تو را سفارش می کنم که نمازت را اول وقت بخوان و از نماز شب تا آنجا که می توانی غفلت مکن.1

یکی از بستگانمان که از متدینان و علمای بزرگ حوزه علمیه بود می گفت: دعایی است که خواندنش بعد از نماز صبح، مستحب است. آن دعا، سلام به انبیا و ملائکه است. من حدود بیست و چهار سال است که این تعقیبات را می خوانم. بیست و چهار سال قبل حاج آقا روح اللّه  خمینی به من فرمودند: فلانی، به این دعا مداومت کن که من سال هاست این دعا را می خوانم، یعنی آقا بیست و چهار سال بود که مرتب این دعا را می خواند و می گفت بیست و چهار سال قبل آقای خمینی به من فرمودند که این دعا را بخوانید.1