فَاجعَلِ اللّهمَّ صَباحِی هَذَا نازِلاً عَلَیَّ بِضِیَاءِ الْهُدی وَ بِالسَّلاَمَةِ فی الدِّینِ و الدُّنْیَا.1 ای خدا، صبحگاه مرا با انوار هدایتت بر من روشن کن و با سلامتی من در دین و دنیا مقرر فرما.

امام علی علیه السلام فرموده است: مَنْ صَلَّی الْفَجرَ مِنْ جَماعةٍ رَفعَتْ صَلاتُه فی صَلاةِ الْأبرارِ وَ کُتِبَ یَومَئذٍ فی وَفِد المتقین.1 کسی که نماز صبح را با جماعت بخواند، نمازش در شمار نماز نیکان بالا برده می شود و آن روز در ردیف پرهیزکاران نوشته می شود.

رسول اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: لِاَنْ اُصلِّیَ الصُّبحَ فی جَماعةٍ أحَبُّ إلیّ مِنْ أنْ اُصَلِّی لَیلَتی حَتّی أصبحَ.1 اگر نماز صبح را به جماعت بخوانم، در نظرم محبوب تر از عبادت و شب زنده داری تا صبح است.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله می فرماید: هر کس نماز مغرب و عشا و صبح را در مسجد و با جماعت برگزار کند، مانند کسی است که تمام شب را (با عبادت) احیا کرده باشد.1

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آلهمی فرماید: برگزاری نماز صبح در جماعت و سپس پرداختن به یاد خداوند تا طلوع آفتاب، موجب دست یابی به هفتاد درجه در فردوس است.1

اگر به نماز ایستادی تلاش کن...

امام رئوف حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام درخصوص آداب نماز فرمودند: «اگر برای نماز ایستادی، تلاش کن با حالت کسالت و خواب آلودگی و سستی و تنبلی نباشد. بلکه با آرامش و وقار نماز را به جای آور و بر تو باد که در نماز خاشع و خاضع باشی و برای خدا تواضع کنی و خشوع و خوف را بر خود هموار سازی...»

فقه الرضا(ع) ص۱۰۱

امام رضا (ع) فرموده است :

« نماز صله (پیوند ) و موهبتی است از طرف خداوند مهربان برای بنده از راه رحمت و عنایت. نماز، مطالبه و وصال راه رسیدن بنده به سوی خداوند است البته هرگاه با ثبت خالص وارد نماز شود، وبا تعظیم واجلال هر چه بیشتر برای خداوند تکبیر گوید ، وقرائت را با ترتیل بخواند و با خشوع رکوع را به جا آورد و با تواضع سر از رکوع بردارد و با ذلت و خضوع سر به سجده گذارد، و با اخلاص درحالی که امید به رحمت خدا دارد تشهد خواند سپس نمازش را با رغبتی تمام با امید به رحمت بیکران الهی، سلام دهد و به پایان رساند و در حال بین ترس و امید، فریضه الهی را به انجام رساند پس هرگاه کسی نماز با چنین آداب و شرایطی به جا آورد، حق نماز را ادا کرده است. برگرفته از کتاب نماز و دعا از دیدگاه امام رضا علیه السلام - نویسنده: محسن کتابچی

معراج مؤمن

پیامبر (ص):

الصلاة ، معراج المؤمن

نماز، معراج مؤمن است.

( کشف الاسرار، ج 2، ص .676 سرالصلوة ، ص 7، اعتقادات مجلسی ، ص 29)

نماز نور مؤمن

پیامبر (ص):

الصلاة نور المؤمن

نماز نور مؤمن است.

( شهاب الاخبار، ص .50 نهج الفصاحه ، ص 396)

نشانه ایمان

پیامبر (ص):

علم الایمان الصلاة

علامت و نشانه ایمان نمازاست.

( شهاب الاخبار، ص 59)

نماز ستون دین

پیامبر (ص):

الصلاة عماد دینکم

نماز، پایه و ستون دین شماست.

( میزان الحکمه ، ج 5، ص 370)

تقرب به وسیله نماز

امام کاظم (ع):

افضل ما یتقرب به العبد الی الله بعد المعرفة به ، الصلوة

بهترین چیزی  که بنده بعد از شناخت خدا به وسیله آن به درگاه الهی  تقرب

پیدا می کند، نماز است.

( تحت العقول ، ص 455)

پرچم اسلام

پیامبر (ص):

علم الاسلام الصلاة

نماز، پرچم اسلام است.

( کنز العمال ، ج 7، ص ,279 حدیث 1887)

نماز وسیله تقرب مؤمن

پیامبر (ص):

ان الصلوة قربان المؤمن

همانانماز خواندن وسیله نزدیکی مؤمن به خداست.

( کنز العمال ، حدیث 18907)

نماز و پایه های دین

امام باقر (ع):

بنی  الاسلام علی خمس : الصلوة و الزکوة و الصوم و الحج و الولایة

اسلام بر روی پنج پایه بنا شده است : نماز، روزه ،زکات ، حج ، ولایت.

( کافی ، ج 2، ص 17)

اهل بیت (ع ) و اقامه نماز

امام حسین (ع)

"الذین ان مکنا هم فی الارض اقاموا الصلاة " قال : هذه فینا اهل البیت

(در تفسیر آیه ) "کسانی که اگر ما به آنها در زمین قدرت و حکومت دهیم ،

نماز را به پا می دارند" فرمود: این در مورد ماخاندان اهل بیت است.

( بحار الانوار، ج ,24 ص 166)

نماز آخرین توصیه انبیاء

امام صادق (ع):

احب الاعمال الی الله - عز وجل - الصلوة و هی اخر وصایا الأنبیاء

نماز، بهترین کارها نزد خداوند و آخرین وصیتهای پیامبران الهی  است.

( میزان الحکمة ، ج 5، ص 397)

بینَ الإیمانِ و الکُفرِ تَرکُ الصَّلاةِ .

پیامبر خدا صلى الله علیه و آله : مرز میان ایمان و کفر، ترک نماز است .

کنز العمّال : 18869 .

بِسْمِ اللّهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیمْ

الوالعبّاس جوالقى روزى جوالى به کسى داد و فراموش کرد به چه کسى داده است . هر چه اندیشید، یادش نیامد. روزى به نماز ایستاده بود، یادش ‍ آمد که جوال خود را به چه کسى داده است . به دکان رفت و به شاگرد خود گفت : ((یادم آمد که جوال را به چه کسى داده ام .))
شاگردش گفت : ((چگونه یادت آمد؟))
الوالعباس گفت : ((در نماز یادم آمد.))
شاگرد گفت : ((اى استاد، به نماز خواندن مشغول بودى یا به جوال جستن ؟))
الوالعبّاس متوجّه کار بدش شد و دکان را رها کرد و به طلب علم پرداخت و چندان علم بیاموخت تا مفسّر قرآن شد. (1)
هنگام نماز، حواس نمازگزار باید از تشتّت و پراکندگى بدور باشد و در یک چیز خلاصه گردد. آرى باید قلب متوجه یک چیز باشد و آن فقط خداست و بس ، که اگر از خدا غافل گردد ناچار خشوع و حضور قلب در غیر خدا خلاصه مى شود.

1- تفسیر ابوالفتح رازى ، ج 8، ص 123.