به عنوان مثال پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند:
بنده‌ای نیست که به وقت‌های نماز و جاهای خورشید اهمیت
بدهد، مگر این که من سه چیز را برای او ضمانت می‌کنم: برطرف شدن گرفتاری‌ها و
ناراحتی‌ها، آسایش و خوشی به هنگام مردن و نجات از آتش.1
همچنین در حدیث داریم به هنگام ظهر درهای آسمان گشوده می‌شود
و درهای بهشت باز می‌گردد و دعا مستجاب می‌شود؛ پس خوشا به حال کسی که در آن هنگام
برای او عمل صالحی بالا رود.2
در حدیثی دیگر از حضرت صادق علیه السلام آمده است که فرمودند:
«… بهترین ساعت‌های شب و روز، وقت‌های نماز است.» سپس فرمودند: «چون
ظهر می‌شود درهای آسمان گشوده شده و بادها می‌وزند و خداوند به خلق خود نگاه می‌کند.
هر آینه من بسیار دوست دارم که در آن هنگام، عمل صالحی برای من بالا رود.» آنگاه
فرمودند: برشما باد به دعا کردن بعد از نمازها، چرا که آن مستجاب می‌شود.3
امام صادق علیه السلام همچنین فرمودند:
شیعیان ما را در سه چیز بیازمایید: در اوقات نمازشان، که
چگونه بر آنها مواظبت میکنند؛ در اسرارشان، که چگونه آنها را از دشمنان ما حفظ میکنند
و در اموالشان، که چگونه با آن به برادران خود کمک میکنند.4
پیامبر خدا صلی الله علیه و آله نیز می‌فرمایند: «در
دینداری مرد همین بس، که بر گزاردن نمازها بسیار مواظبت کند.»5
منابع:
۱- سفینه
البحار، ج ۲،
ص ۴۲٫
۲- همان،
ص۴۴٫
۳- اصول
وافی، ج۲،
ص۸۷٫
۴- الخصال:
۱۰۳ / ۶۲ منتخب میزان الحکمة: ۵۰۶
۵- تنبیه
الخواطر: ۲ / ۱۲۲
منتخب میزان الحکمة: ۳۲۸
آثار نماز شب
قال على (علیه السلام ):
قیام الیل مصحة للبدن و مرضاة للرب - عزوجل - و تعرض الرحمة و تمسک باخلاق النیین
(بحار الانوار ج 84)
برخاستن براى نماز شب ، موجب تندرستى و خشنودى پروردگار (عزوجل ) و استحقاق رحمت و تمسک به اخلاق پیامبر است .
قال على (علیه السلام ):
ما ترکت صلوة الیل منذ سمعت قول النى (صلى الله علیه وآله ): صلوة الیل نور فقال ابن الکواء: و لا لیلة الهریر؟ قال لیلة الهریر.
(بحار الانوارج 41 ص 71)
از زمانیکه گفتار رسول خدا (صلى الله علیه وآله ) را شنیدم که فرمود: نماز شب نور است ، نماز شب را ترک نکردم . ابن کواء عرض کرد:
قال على (علیه السلام ):
العشیرة اذا کان علیهم امیر یقیم الحدود علیهم فقد وجب علیهم الجمعة و التشریق .
(مستدرک الوسائل ج 6 ص 13)
هر گاه طایفه اى امیرى داشته باشند که حدود (الهى ) را برایشان اجرا نماید، اقامه نماز جمعه رفتن به منى در ایام تشریق بر آنان واجب است .
آداب ورود به نماز جمعه
قال على (علیه السلام ):
لا باس بان یتخطى الرجل یوم الجمعة الى مجلسه حیث کان . فاذا خرج الامام ،فلایتخطان احد رقاب الناس و لیجلس حیث یتیسر الا من جلس على الابواب و منعالناس ان یمضوا الى السعة فلا حرمة ان یتخطاه .
(وسائل الشیعه ج 5 ص 94)
مانعى ندارد که نمازگزار روز جمعه به سمت جاى خود در نماز گام بردارد؛ ولىوقتى امام براى ایراد خطبه آماده شد. کسى نباید بر سر و گردن مردم راه برود. (بلکه باید هر کجا که ممکن بود بنشیند) مگر بر کسى که در کنار درهاى ورودى نشسته باشد و وجود او در آنجا مانع ورود دیگران به قسمتهاى خالى باشدکه در این صورت اگر لگد مال شود حرمتى ندارد.
قال على (علیه السلام ):
علموا صبیا نکم الصلوة و خذوهم بها اذا بلغوا ثمانى سنین .
(وسایل الشیعه ج 3 ص 12)
نماز را به فرزندان خویش بیاموزید. و چون به هشت سالگى رسیدند آنانت را به خواندن این فریضه الهى وادار نمایید.
آموزش نماز به فرزندان
قال على (علیه السلام ):
علموا صبیا نکم الصلوة و خدوهم بها اذا بلغوا الحلم .
(شرح غرر الحکم ج 4 ص 363)
به کودکان خود نماز بیاموزید و آنها را به هنگام بلوغ به خاطر ترک نماز مؤ اخذه کنید.
آموزش نماز به فرزندان
قال على (علیه السلام ):
اذا عقل الغلام و قراءشى ء من القران علم الصلوة .
(دعائم الاسلام ج 1 ص 193)
هر گاه کودک به حد رشد برسد و مقدارى از قرآن را بخواند، به او نماز آموخته شود.
سفارش امام على علیه السلام به فرزندش
قال على (علیه السلام ):
اوصیک یا بنى بالصلوة عند وقتها.
(بحار الانوار ج 83 ص 14)
فرزندم ! تو را به نماز در اول وقت سفارش مى کنم .
زمان نماز کودکان
قال على (علیه السلام ):
یجب الصلوة على الصبى اذا عقل
(جامع احادیث الشیعه ج 4 ص 43)
نماز بر کودک ، زمانى که عقلش رسید لازم است .
قال على (علیه السلام ):
حریم المسجد اربعون ذراعا و الجوار اربعون دارا من اربعة جوانبها.
(بحار الانوار ج 84 ص 3)
حریم مسجد، چهل ذرع است و چهل خانه از چهار طرف ، همسایه مسجد است .
قال على (علیه السلام ):
من و قر مسجد القى الله یوم یلقاه ضاحکا مستبشرا و اعطاه کتابه بیمینه
(بحار الانوار ج 84 ص 16)
کسى که حرکت مسجد را نگه دارد، روز قیامت خداوند را با چهره اى خندان و شادمان ملاقات مى کند و خداوند نامه اش (نامه اعمالش ) را به دست راستش مى دهد.
اذا قام العبد فى الصلاة فخفف صلاته قال الله تعالى لملائکته : اما ترون الى عبدى کانه یرى ان قضاء حوائجه بید غیرى ، اما یعلم ان قضاء حوائجه بیدى ؛
هرگاه بنده براى نماز به پا خیزد و نمازش را سبک ادا کند، خداوند به فرشتگان خود مى فرماید: آیا به بنده من نمى نگرید که گویا برآوردن حاجتهایش را به دست دیگرى غیر از من مى بیند آیا نمى داند که برآوردن حوایج او به دست من است .
(محجة البیضاء، ج 1، ص 341. تهذیب ، ج 1، ص 204)
لایقبل الله صلاة خمسة نفر.الابق من سیده و امراة لایرضى عنها زوجها و مدمن الخمر و العاق و اکل الربا ؛
خداوند نماز پنج گروه را نمى پذیرد:
1 - بنده اى که از نزد مولاى خود فرار کرده است .
2 - زنى که شوهرش از وى راضى نیست .
3 - شرابخوار و دائم الخمر.
4 - کسى که عاق والدین شده است .
5 - رباخوار.
یجاء بعبد القیامة قد صلى فیقول : یا رب صلیت ابتغاء وجهک ، فیقال له : بل صلیت لیقال ما احسن صلاة فلان ؟اذهبوا به الى النار...؛
چون روز قیامت فرا رسد، بنده اى را مى آورند که اهل نماز بوده و خود نیز چنین ادعا مى کند به وى مى گویند: تو بدان جهت نمازگزاردى که تو را ستایش کنند، پس به ملائکه دستور مى رسد اورا به سوى آتش ببرید.
(بحارالانوار، ج 62، ص 301)
من کان له امرئة توذیه لم یقبل الله صلاتها و لاحسنة من عملها حتى تعینه و ترضیه و ان صامت الدهر... و على الرجل مثل ذلک الوزر اذا کان لها مؤ ذیا ظالما ؛
کسى که همسر خود را بیازارد، نماز و اعمال نیک او مورد پذیرش الهى قرار نمى گیرد، مگر آن که به کمک او بپردازد و رضایتش را جلب کند، گرچه همشه روزه دار باشد والبته شوهر نیز داراى همین نوع از عقاب است و در صورتى که همسر خویش را بیازارد و به او ظلم روا دارد.
(وسائل الشیعه ، ج 14، ص 116)
خداوند تبارک و تعالى به حضرت داود (ع ) وحى نمود که : اى داوود چه بسا بنده اى به نماز مى ایستد و نماز مى خواند و من آن نماز را به صورتش مى زنم و صدایش را از خودم دور داشته به طورى که صداى قرائتش به من نرسد.اى داوود! آیا مى دانى آن نمازگزار کیست ؟ او کسى است که زیاد به خانه ها و حریم مؤ منین با چشم فسق نگاه مى کند و این کسى است که نفسش او را وسوسه مى کند به اینکه اگر امیر و حاکم بر مردم بشود از راه ظلم گردنها را بزند.
(بحارالانوار، ج 84، ص 257)
ثلاثة لایتقبل الله - عز و جل - لهم بالحفظ، رجل نزل فى بیت خرب ، و رجل صلى على قارعة الطریق و رجل ارسل راحلته و لم یستوثق منها ؛
سه طایفه هستند که خداوند دعاى آنها را براى حفظ و سلامتى نمى پذیرد:
1 - کسى که زیر دیوار و سقف شکسته منزل کند.
2 - کسى که در وسط جاده نماز بخواند.
3 - کسى که مرکب خود را رها کند و آن را نبندد.
(الخصال ، ج 1، ص 141.بحارالانوار، ج 76، ص 157)